ოცდამეერთე საუკუნე და ეთნიკური გენოციდი ...
ოცდამეერთე საუკუნე და ინტერვენცია...
რუსეთის ხელისუფლების ეს ქმედებები როგორ ამართლებს მე-19 საუკუნის ბოლოს თავისი ერთ-ერთი საუკეთესო შვილის მიერ გამოთქმულ შეფასებას: „ გტოვებ, რუსეთო, დაუბანელო“...
რუსეთის პოლიტიკური ელიტა, სხვათა ტერიტორიების დაპყრობისაკენ დაუოკებლად სწრაფვის სურვილისაგან, არავინ უწყის, როდის განიბანება...
ამის დასტური 2008 წლის აგვისტოს ომიცაა...
არა ომი მხოლოდ რუსეთ-საქართველოს შორის, არამედ ომი დემოკრატიასა და დიქტატურას, სიმართლესა და უსამართლობას, თავისუფლებასა და ტოტალიტარიზმს შორის...
ჩვენ ვერ მოვიგერიებდით საქართველოსკენ დამიზნებულ რუსეთის შეიარაღების თითქმის სრულ არსენალს და ვერც ლამის ქუდზე კაცად გამოყვანილ მათს ცოცხალ ძალას გავუმკლავდებოდით მედგარი წინააღმდეგობის გაწევის და ღირსეულად ბრძოლის მიუხედავად...
ომში გამარჯვება არ ნიშნავს ბრძოლის მოგებას...
ამიტომაც გამოვიდა საქართველო გამარჯვებული ამ ბრძოლის თალპიონიდან...
ოღონდაც... იმ გმირების სიცოცხლის ფასად, რომლებიც ჩვენი ქვეყნის ხვალინდელი დღის მესაჭენი უნდა ყოფილიყვნენ...
აგვისტოში ცხრა ხობელმა ვაჟკაცმა მიიტანა საკუთარი სიცოცხლე მამულის სამსხვერპლომდე...
თითოეულ ჩვენგანს ცხრა ხობელისა და საქართველოს სხვა კუთხეების მრავალი შვილის სიცოცხლე დაგვედო ვალად მანამ, სანამ ჩვენი მიწა-წყლის თუნდაც ერთი მტკაველი იქნება ოკუპირებული...
დღევანდელი ხელისუფლებისათვის არც არსებობს უპირატესი მიზანი, ვიდრე ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენაა და, ყველა ცივილიზებული მეთოდით ცდილობს, უმოკლეს ვადაში მოაგვაროს ქვეყნისათვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი, ჩვენთვის კი ეროვნული ღირსების საკითხად ქცეული პრობლემა...
კიდევ ერთხელ ვიხრი ქედს გოგა ჭითანავას, დათა ხურცილავას, გოგა ბერაიას, ზვიად დათუაშვილის, მიხეილ იოსავას, ლევან ტურავას, ლევან ჭოჭუას, გოგი ქარჩავას, რამაზ კიტიას და ყველა იმ ჩვენი თანამოქალაქის ხსოვნის წინაშე, რომელთა სიცოცხლეც ნაადრევად შეიწირა რუსეთის აგრესიის სისასტიკემ...
მარადიულია ხსოვნა მათი და მამულისათვის თავდადება-სამაგალითო...
ხობის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს თავმჯდომარე მამუკა ჭოხონელიძე